یک نگاه تا باران
نویسنده: دختردریا(جمعه 85/6/24 ساعت 2:59 عصر)

 به نام او

 

اقلیم متروک

 

شعرم

شبنامه های نقره ای پولک هایی ست

که تکه ،تکه/

روی بام تو می ریزد

ودرصدایم

طعم خوابی دودی ست

درجستجوی باد...

 

شعرم کناراقلیمی متروک

 ازنفسم شماره می سازد

تسلیم بی صدائی خزه و غم...

 

شبنامه های پولکی شعرم را

امضاء می کنم؛

 

دردی که در وجودم می آشوبد

زخم بلوغ ساقه ی تنهائی

خواهد شد

درگلدان!

 

3/4/82

 

 

یک نگاه تا باران

 

خیس و بارانی/ تنم

درحصارسایه های انتظار

این جاده  یک فاصله تا غروب را

درخود خلاصه کرده است

تو نیستی /ومی دانی

باران،

در حافظه ام ترک خورده است

 

من،

پراز خصیصه های تو را داشتنم

دوستم بداربادستی به وسعت باران

که پای آسمان خیس است

ازخوابهایم دریایی!

 

مراواژه ها می شناسند

تو را این بغض همیشه!

برآینه می نویسم : فریاد

جاری می شود

یعنی؛ ترانه هنوز معنا می شود

 

واژه ها

 چه ساده رها می شوند

دربغضی همیشگی

از نگاهی در باران خیسم!

و  می بارم

 

فاصله ها/ مارامی شناسند

هنوز؛

 درشعرم نبض میزنی

به جستجو برخیز!

10/2/83

 

 

 از کتاب بی زمین تر از درخت

ر ضافلاح(بجنوردی)